Dzisiaj zmarł Jerzy Kulej, najwybitniejszy polski bokser. Miał 71 lat.
To bardzo smutna wiadomość. Dzisiaj w Mazowieckim Szpitalu Bródnowskim w Warszawie zmarł Jerzy Kulej.
W grudniu słynny pięściarz doznał rozległego zawału podczas benefisu Daniela Olbrychskiego w Warszawie – uratował go obecny na uroczystości lekarz. Potem przechodził codzienną, żmudną rehabilitację.
Jerzy Kulej urodził się 19 października 1940 roku w Częstochowie. Oprócz dwóch złotych medali igrzysk olimpijskich (Tokio 1964 i Meksyk 1968), w dorobku miał tytuły mistrza (1963, 1965) i wicemistrza Europy (1967). Ośmiokrotnie był mistrzem kraju (1961-1970). Zagrał również w filmie „Przepraszam, czy tu biją”.
Życiorys
Kariera sportowa
Karierę boksera rozpoczął w 1955 w Starcie Częstochowa. W 1958 zadebiutował w reprezentacji Polski, której trenerem był wówczas Feliks Stamm. W 1963 na mistrzostwach Europy w Moskwie wywalczył złoty medal w wadze lekkopółśredniej, pokonując obrońcę złotego medalu Aloizsa Tumiņša z ZSRR.
Pierwszy złoty medal olimpijski wywalczył na Igrzyskach Olimpijskich w Tokio w 1964. W walce finałowej pokonał reprezentanta ZSRR Jewgienija Frołowa. W 1965 ponownie został mistrzem Europy, a w 1967 wicemistrzem.
Na olimpiadzie w Meksyku powtórzył sukces z Tokio i po pojedynku z Kubańczykiem Enrique Regüeiferosem zdobył drugi złoty medal (wygrał stosunkiem głosów 3:2 przy punktacji sędziów 59:58, 60:59, 60:59, 59:60, 59:60).
W trakcie kariery bokserskiej stoczył 348 walk, 317 wygrał, 6 zremisował i 25 przegrał.
Działalność zawodowa i polityczna
W 1972 ukończył studia na Wydziale Nauczycielsko-Trenerskim Akademii Wychowania Fizycznego. W 1976 zagrał w filmie Przepraszam, czy tu biją? w reżyserii Marka Piwowskiego.
Od 1975 do 1990 należał do PZPR. W wyborach parlamentarnych w 1993, jako kandydat Polskiej Partii Przyjaciół Piwa, bez powodzenia kandydował do Sejmu z listy Samoobrony – Leppera w województwie częstochowskim (otrzymał 2677 głosów).
W latach 2001–2005 był posłem na Sejm wybranym z listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej z okręgu warszawskiego. W 2004 przeszedł do Socjaldemokracji Polskiej, w 2005 bezskutecznie z jej ramienia ubiegał się o reelekcję w wyborach parlamentarnych.
Pracował jako komentator sportowy m.in. na antenie Polsatu Sport.
W grudniu 2011 doznał rozległego zawału serca. Zmarł w lipcu 2012 w Warszawie w wieku 71 lat[2].
Odznaczenia i wyróżnienia
W 1995 otrzymał Nagrodę im. Aleksandra Rekszy, a w 1998, za wybitne zasługi dla ruchu olimpijskiego, za działalność na rzecz rozwoju i propagowania kultury fizycznej oraz osiągnięcia sportowe, został odznaczony przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[3].
