– Wszelkie prace ziemne wokół kościoła poprzedzone były pracami archeologicznymi. W trakcie badań natrafiono na 70 grobów. To relikty cmentarza przykościelnego funkcjonującego od XII w. do I poł. XIX w. Poniżej posadzki obiektu znaleziono pochówki w podziemiach oraz relikty wcześniejszej budowli – prezbiterium czy nawy głównej – wylicza Joanna Bielawska-Pałczyńska.

Konserwacji poddano elewację, zachodni portal romański oraz rzeźbę św. Jana. Wzmocniono konstrukcję kościoła. Naprawiono miejscami bardzo silnie spękane sklepienia. Przeprowadzono kompleksowe prace konserwatorskie drewnianej więźby dachowej, pochodzącej z XV i XVI w. (poprzedzone badaniami konserwatorskimi, wykonanymi ze środków Miejskiego Konserwatora Zabytków). W elewacji frontowej odsłonięto romańskie otwory okienne, które zostały przeszklone na wzór średniowiecznego szklenia. We wnętrzu kościoła wyeksponowano fragment późnogotyckiego wejścia oraz część historycznej posadzki. Witraże autorstwa Stanisława Powalisza zostały poddane zabiegom renowacyjnym. Prace konserwatorskie dotyczące polichromii były częściowo dofinansowane z budżetu miasta Poznania w postaci dotacji konserwatorskich.