***

Stanisław Taczak, urodził się 8 kwietnia 1874 r. w Mieszkowie. W stopniu majora dowodził Powstaniem Wielkopolskim w jego początkowym okresie. Po wyzwoleniu Wielkopolski brał udział w wojnie polsko – bolszewickiej i Bitwie Warszawskiej w 1920 roku. W stopniu pułkownika dowodził wtedy XXXIV Brygadą Piechoty oraz 17 Wielkopolską Dywizją Piechoty. We wrześniu 1939 roku już jako generał dostał się do niemieckiej niewoli.  Z obozu jenieckiego został uwolniony w kwietniu 1945 roku. Zmarł w Malborku 2 marca 1960 roku. Jego prochy wróciły do Poznania w 1988 roku i pochowane zostały na Cmentarzu Zasłużonych Wielkopolan.  Za swoje zasługi został odznaczony został m.in. Orderem Orła Białego, Krzyżem Srebrnym Orderu Wojskowego Virtuti Militari, Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych oraz Kawalerem Legii Honorowej – budując nieoceniony wzór, godny naśladowców kolejnych pokoleń.