Opera niedokończona czy nieskończona? To i to – zapewne niedokończona – biorąc pod uwagę inne dzieła Moniuszki i sposób jego podejścia do materii muzycznej ale również nieskończona w swoim uniwersalnym wydźwięku. Słyszymy w niej Moniuszkę-melodystę. Zaakcentowana jest programowość i ilustracyjność. Współgra ona z kostiumami ludowymi ale też na wskroś współczesnymi. To jeden najbardziej dobitnych elementów „Flisa”, które ożywiają dialog (w domyśle) pojednanie „Pokoleń” z afisza sezonu artystycznego 2024/2025, ale też pokoleń z życia datowanego na lata, które każdy z na celebruje na indywidulany sposób.
Emocje „Flisa” przekraczają szerokości geograficzne…
„Flis” to dzieło kompozytora polskiego o europejskiej klasie. Przedstawione pod skrzydłami Gmachu „Pod Pegazem” daje nie tylko jedno pióro zdziwienia i refleksji nad rolą realizacji teatralnych, które były tworzone w innych czasach niż nasza rzeczywistość. Tak, nad „rolą”, bo jest ona widoczna. Jest azylem dla narodowych wątpliwości i uprzedzeń. Tworzy miejsce dla ducha europejskiego i odkrywania piękna tożsamości kulturowej. I choć scenografia na scenie przywołuje na myśl polskie szuwary i mokradła, to geograficznie „Flis” z powodzeniem może odnaleźć swoją ojczyznę w percepcji przedstawicieli rozmaitych nacji.
Przyjmujemy patriotyzm uniwersalnie, z szacunkiem osobistym i scenicznym. Odkrywamy go na nowo dzięki wielobarwnej grze artystów. I tutaj ciekawostka. Chór przyoperowy Teatru Wielkiego w Poznaniu, nie stał jeszcze nigdy tak blisko publiczności. Widzimy dosłownie ruch gałek ocznych. Nie przymykamy oczu na żaden z gestów i wyśpiewanych fraz. Nie można chyba było sobie wyobrazić lepszego rozpoczęcia II Festiwalu Moniuszki. Brawa dosłownie dla wszystkich zaangażowanych w przygotowanie tego przedsięwzięcia, a w szczególności: dla Barbary Poll, reżyserki „Flisa”; autorki dekoracji i kostiumów – Karoliny Grzeszczuk, dyrygenta – Rafała Kłoczko i orkiestry; odtwórców ról: Zosi – Magdaleny Stefaniak; Franka – Alberta Memeti; Jakuba – Pawła Trojaka, Szóstaka – Michała Romanowskiego; Antoniego – Sebastiana Rutkowskiego i Feliksa – Michała Korzeniowskiego.
