W przypadku obszaru śródmieścia w nowym studium wskazano także lokalizacje nowych dzielnic mieszkaniowych, które mogą powstać w sąsiedztwie trzech węzłów komunikacyjnych – dworców kolejowych: Poznań Główny, Poznań Garbary oraz Poznań Wschód. Są to: Wolne Tory, obszar Starej Rzeźni i terenów dawnej Elektrociepłowni Garbary, Ostrów Tumski oraz rejon ulicy Krańcowej.

W nowym studium są też zapisy umożliwiające przekształcenie centrów handlowych na tereny usługowo-mieszkaniowe.

Miasto krótkich odległości i dogodnego transportu

Kolejnym założeniem studium jest „Miasto dogodnego transportu”. Chodzi o ograniczanie dostępności śródmieścia dla ruchu samochodowego na rzecz transportu zbiorowego. Model wyznacza podstawowy system dróg, oparty o ramy komunikacyjne, a także trasy tramwajowe prowadzone przede wszystkim do terenów zabudowy mieszkaniowej. Elementy te wspierane są przez drogi rowerowe, a Wartostrada i szlak jezior łączą zarówno drogi promieniście rozchodzące się od centrum, jak i ulice osiedlowe.

„Miasto mozaika” zakłada z kolei łączenie ze sobą wielu funkcji, takich jak np. zabudowa mieszkaniowa czy usługowa. Chodzi także o wzbogacanie osiedli mieszkalnych o zieleń i tworzenie lokalnych centrów usługowych.

„Miasto krótkich odległości” to założenie, w ramach którego zaspokajanie codziennych potrzeb mieszkańców jest możliwe w ich bliskim otoczeniu, bez konieczności przemieszczania się samochodem.

Kolejnym założeniem jest „Miasto synergii”. Wskazana w studium polityka przestrzenna odpowiada na potrzebę synchronizacji działań publicznych i prywatnych, w oparciu o zasadę współodpowiedzialności za miasto.