Choreografia próbująca przekraczać samą siebie: skodyfikowane struktury oraz jasno wytyczone ciągi. To pakt z niemożliwym, który na skutek ryzykownej, granicznej gry z własnym ciałem staje się w pewien sposób uchwytny. Współczesna nauka i medycyna zna podobne mechanizmy zachodzące w ciele ludzkim i potrafi je empirycznie badać w sposób coraz bardziej pełny i zrozumiały: współczesne badania nad neuroprzekaźnikami serotoniny i co za tym idzie zwiększaniem realnej, krótkotrwałej siły mięśniowej spowodowały w ostatnich dekadach niezwykły, skokowy rozwój wielu dyscyplin olimpijskich w postaci niemal komputerowej precyzji w wypracowywaniu planów treningowych zawodników.