Z racji liczby odkrytych zabytków architektury, stanowiących zgodnie z klasyfikacją zabytki klasy „0” (co wyklucza możliwość jakiejkolwiek ingerencji w nie), nie było możliwe zastosowanie pierwotnie opracowanego dla budynku projektu. Odkryte relikty stanowią ponad 50% powierzchni pomieszczenia i koniecznym stało się wykonanie projektu zamiennego, a wcześniej licznych ekspertyz geoinżynieryjnych i opinii technicznych.

Ponieważ zmianie uległy wymiary pomieszczeń podziemnych, zmieniły się także powierzchnie przekrojów przewodów wentylacyjnych. Konieczne więc stało się zastosowanie większej centrali wentylacyjnej dla zapewnienia zabytkom optymalnej temperatury i wilgotności. Kształt i układ urządzeń pozwalających na ich lokalizację w ciasnych przestrzeniach dalekie są od rozwiązań standardowych. Takie sprzęty nie są dostępne od ręki, a ich zamówienie i wykonanie zabiera kilkanaście tygodni. Centrala wentylacyjna o dużych gabarytach musi zostać umieszczona wewnątrz budynku przed wykonaniem stropu pomieszczeń podziemnych..

Na opóźnienia w realizacji inwestycji wpływa także możliwa do zastosowania w obszarze historycznym technologia. Zaprojektowane posadowienie pośrednie elementów żelbetowych konstrukcji pomieszczenia w formie pali (104 sztuki) wymusza konieczność przerw technologicznych celem osiągnięcia pełnej wymaganej wytrzymałości materiału. Dopiero po upływie określonego czasu można prowadzić dalsze prace.