16 maja 1929 r. wystawę uroczyście otworzył prezydent Rzeczypospolitej Ignacy Mościcki. W ciągu 138 dni odwiedziło ją ponad 4 mln osób i okazała się wielkim sukcesem organizacyjnym miasta. Ówczesny prezydent Poznania Cyryl Ratajski powiedział, że wystawa była największym zbiorowym czynem Polaków i syntezą 10 lat niepodległości Polski.

Wystawę poprzedziło stworzenie w Poznaniu przestrzeni targowej oraz wielu budowli, które istnieją do dziś i są częścią wizerunku miasta. To m.in. Collegium Chemicum; Collegium Anatomicum, pawilony targowe nr 2 i 3, fontanna w parku Wilsona, zmodernizowane zoo przy ul. Zwierzynieckiej, a także powiększona i przebudowana Palmiarnia Poznańska.

Ulice i skwer z nowymi nazwami

Nowe nazwy dostały także trzy drogi wewnętrzne w pobliżu ul. Unii Lubelskiej – to imiona wybitnych poznanianek związanych z harcerstwem. Rada miasta zgodziła się, by były to ulice Aleksandry Bielerzewskiej, Anieli Pigoń i Heleny Tadeuszak.

Aleksandra Bielerzewska z domu Markwitz, ps. „Klio”, urodziła się w 1919 r. w Poznaniu. Wstąpiła do Związku Harcerstwa Polskiego i była członkinią Akademickiego Koła Harcerskiego im. Heliodora Święcickiego działającego przy Uniwersytecie Poznańskim. W połowie 1939 r. została powołana do Pogotowia Wojennego Harcerek. W czasie okupacji działała w konspiracyjnej organizacji, prowadziła tajne nauczanie, organizowała pomoc dla więźniów Fortu VII w Poznaniu oraz jeńców. W 1944 r. została aresztowana przez Gestapo, przebywała w obozie karno-śledczym w Żabikowie, następnie w obozach koncentracyjnych Ravensbrück i Buchenwald. Uciekła podczas deportacji więźniów z tzw. marszu śmierci i 30 maja 1945 r. wróciła do Poznania. Wróciła do służby harcerskiej, została mianowana harcmistrzem, a w 1989 r. zorganizowała wielkopolskie środowisko Szarych Szeregów. Została uhonorowana Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Oświęcimskim, Krzyż Zasługi dla ZHP z Rozetą z Mieczami. Zmarła w 2007 r. w Poznaniu. Została pochowana na cmentarzu Junikowo.