– Ta zdemontowana kostka, która będzie w najlepszym stanie, zostanie ponownie użyta. Przewidziana jest na niektórych uliczkach dochodzących do Starego Rynku oraz w środkowej części płyty, gdzie fragmenty pokryte starą kostką zostaną wkomponowane w nową nawierzchnię. Docelowy materiał kamienny został już wybrany, Miejski Konserwator Zabytków analizuje jeszcze kolor fug oraz sposób ułożenia rzędowej kostki – mówi Tomasz Płóciniczak, dyrektor ds. przygotowania i realizacji inwestycji w spółce Poznańskie Inwestycje Miejskie.

Płyta Starego Rynku zostanie pokryta pięcioma różnymi gatunkami granitów bałtyckich, z kolei chodniki i krawężniki zostaną wykonane z granitu strzelińskiego. Opaski między krawężnikami a chodnikami oraz między chodnikami a elewacją budynków ułożone zostaną z mniejszych kostek – porfiru włoskiego (łupanego).

W ostatnim czasie zdemontowano pręgierz, który został zabezpieczony przez Muzeum Archeologiczne i wróci na Stary Rynek po ułożeniu nowej nawierzchni. Pod fundamentem sprzed kilkudziesięciu lat archeolodzy znaleźli także ślady umocnienia pierwotnego pręgierza, którego oryginał jest przechowywany w Muzeum Historii Miasta Poznania w Ratuszu.

Docelowo archeolodzy przebadają teren w miejscu planowanych zbiorników retencyjnych do głębokości 3,5-4 metrów. Taki wykop wymaga odpowiedniego zabezpieczenia, dlatego na miejscu pracuje palownica, jedna z większych tego typu maszyn w Polsce. Waży ponad 100 ton i trafiła do Poznania ze Sztokholmu, gdzie wcześniej pracowała na barce. Zadaniem maszyny – w tak trudnych warunkach jak historyczne centrum miasta – jest nawiercanie otworów pod pale, które posłużą jako zabezpieczenie wykopu pod dalsze badania archeologiczne. Maksymalna długość montowanych pali to 18 metrów.