Muzeum Narodowe w Poznaniu zakupiło do swojej kolekcji wyjątkowy instrument  –  skrzypce, które otrzymał  w 1846 roku Henryk Wieniawski  jako nagrodę dla najlepszego skrzypka kończącego w owym roku  Konserwatorium w Paryżu.  Warto zaznaczyć, że Wieniawski mial  wówczas jedynie 11 lat.

Instrument, sygnowany  GAND, Luthier de la Musique du Roi at du Conservatoire de Musique, 1846 r. Paryż mógł być zbudowany przez jednego z dwóch lutników z rodziny Gandów. Na boczkach skrzypiec  widnieje  napis:  PREMIER PRIX DÉCERNÉ EN 1846 Á HENRI WIENIAWSKI PAR LE CONSERVATOIRE ROYAL DE MUSIQUE

W rejestrze firmy Gand et Bernardel  Freres (powstałej po śmierci syna Ganda Adolpha, rejestr był prowadzony od 1845 roku więc zawiera wpisy sprzed powstania firmy, której drugi syn Ganda, Charles Nicolas był seniorem) można odnaleźć wpis mówiący o wykonaniu skrzypiec o nr. 136 (ten sam numer widnieje na karteczce lutniczej wewnątrz oferowanego instrumentu) dla H. Wieniawskiego.

Charles Francoise Gand (père) (1787 – 1845) – Wybitny lutnik francuski, uważany za najlepszego z uczniów Nicolasa Lupot (jeden z najwybitniejszych lutników francuskich). Na instrumentach Ganda grało wielu słynnych wirtuozów epoki romantyzmu. Był oficjalnym lutnikiem wykonujący instrumenty smyczkowe dla Kapeli Królewskiej i paryskiego Konserwatorium Muzycznego. Jego skrzypce są dziś rzadko spotykane a ich kunszt wykonania spełnia najwyższe standardy.

Charles Adolphe Gand (1812 – 1866) – uczeń Ch. F. Ganda, po którym przejął pracowanie w 1845 roku. Uznany ekspert w dziedzinie włoskich skrzypiec oraz świetny restaurator starych instrumentów. Z uwagi na specjalizację w konserwacji wybitnych instrumentów włoskich mistrzów, stosunkowo niewiele nowych instrumentów powstało w jego pracowni.