W Poznań Jazz Philharmonic Orchestra muzycy perfekcyjnie wykonują swoje zadania: big-bandowe brzmienie sekcji saksofonów oraz solowe improwizacje przeplatają się z ciekawymi powiązaniami kameralistyki a „swingujące improwizacje” z brawurowymi popisami solistów. Orkiestra jest blisko brzmień wypracowanych kiedyś przez Gila Evansa i Stana Kentona. To już nie tylko poznański „progressive jazz”, ale określona synteza tego, co jest najciekawsze w dzisiejszym jazzie orkiestrowym. W projektach realizowanych wcześniej przez Poznań Jazz Philharmonic Orchestra są koncerty z legendarnym skrzypkiem Jean-Luc Ponty’m, Leszkiem Możdżerem, Rosalie i Dagadaną. Teraz jedyny i niepowtarzalny koncert wraz z wybitnym, amerykańskim solistą, dla którego przygotowano m.in. orkiestrowe aranżacje jego wielkich przebojów.

Stanley Jordan cieszy się ogromnym uznaniem i sporą popularnością, konsekwentnie ukazuje swą muzyczną osobowość, pełną otwartości na każdą ze stylistyk, niezwykłą artystyczna wyobraźnię, kreatywną wszechstronność i niekwestionowany indywidualizm. Czy to ogrywając klasyczne arcydzieła W.A.Mozarta i B.Bartoka, czy poszukując nowych skojarzeń poprzez pop-rockowe hity The Beatles, Paula Simona, Jimi’ego Hendrixa i Led Zeppelin po jazzowe standardy i ultranowoczesne pomysły improwizacyjne. Kluczem do uznania wirtuozerii Stanley’a Jordana było z pewnością opanowanie specjalnej techniki gry na gitarze. Zamiast tradycyjnego bicia i zrywania, innowacyjna „technika dotykowa” Stanley’a Jordana jest zaawansowaną formą stukania dwuręcznego. Wielu muzyków odkrywało nowe obszary tappingu na różnych instrumentach, ale tylko Stanley Jordan stał się gwiazdą tej wirtuozerskiej stylistyki. Technikę tę (albo jej pokrewne formy) stosowali zarówno Steve Vai, Joe Satriani, Allan Holdsworth, Eddie Van Halen, Victor Wooten, Michael Manring jak i Michael Hedges. Rozległa dyskografia Stanley’a Jordana ukazuje niezwykle szerokie spektrum jego muzycznych zainteresowań oraz inspiracji. Obok standardów jazzu, przebojów muzyki rozrywkowej, rocka i bluesa, pojawiają się brawurowe interpretacje wybitnych kompozycji muzyki klasycznej.