Uroczystości odbyły się również pod Pomnikiem Poległych w Powstaniu Poznańskim 28-30 czerwca 1956 r. przy ul. Kochanowskiego i tablicą pamiątkową na gmachu Komendy Wojewódzkiej Policji.

Kwiaty złożono także po południu pod główną bramą „Cegielskiego”.

– 28 czerwca 1956 roku w tym miejscu, przed bramą największego w naszym mieście zakładu pracy – zaczęło się – mówiła Natalia Weremczuk, zastępczyni prezydenta Poznania. – Zmęczeni prześladowaniami, niesprawiedliwym traktowaniem, wyczerpującą oraz źle wynagradzaną pracą, poznaniacy i poznanianki wyszli na ulice. O świcie stukotem robotniczych butów obudzili cały Poznań do buntu, jakiego nie widziano dotąd w Polsce Ludowej.

Przed uroczystością na placu Adama Mickiewicza w kościele oo. dominikanów odbyła się msza św. w intencji ofiar Czerwca ’56.

Mieszkańcy Poznania jako pierwsi w ówczesnej Polsce Ludowej wystąpili przeciw komunistycznej władzy. Przyczyną zrywu robotników było narastające od początku lat 50. niezadowolenie z warunków życia i pracy. Uliczny protest przerodził się w wielotysięczną manifestację. Do pacyfikacji buntu komunistyczna władza posłużyła się wojskiem. W efekcie śledztwa IPN ustalono, że w Poznańskim Czerwca 1956 śmierć poniosło 58 osób, najmłodszą ofiarą był 13-letni Romek Strzałkowski. Szacuje się, że rannych zostało około 500-600 osób. AW

Fot. Hieronim Dymalski