W imieniu uczestników wolnościowego zrywu głos zabrał Andrzej Sporny. Przewodniczący Związku Powstańców Poznańskiego Czerwca ’56 „Niepokonani” opisał, jak wyglądały wydarzenia sprzed 63 lat.

– To tutaj, w Poznaniu 28 czerwca 1956 roku ze względu na pogarszające się warunki życia, pracy, płacy i represyjnemu ustrojowi postanowiono masowo wyrazić swoje niezadowolenie. Około godz. 6 rano na ulice Poznania wyszli zdesperowani robotnicy Cegielskiego. Dołączyli do nich robotnicy ZNTK, MPK, Pometu, Stomilu, Wiepofamy, Goplany i innych zakładów pracy. Centralnym miejscem, gdzie zgromadzili się wszyscy mieszkańcy Poznania i okolic był plac, na którym obecnie się znajdujemy oraz wszystkie przyległe ulice. Ten wielotysięczny tłum domagał się godnego życia. Wznoszono okrzyki: Chcemy wolnej Polski! Chcemy chleba! Precz z komuną! Precz z dyktaturą! Domagano się podwyżki płac, obniżki norm pracy i cen. Odśpiewano Hymn Państwowy i Boże, coś Polskę – wspominał Andrzej Sporny.

Obchody na placu Adama Mickiewicza zakończyły się złożeniem kwiatów pod pomnikiem Poznańskiego Czerwca ’56.