„Czas na Teatr” udowodnił, że warto mieć czas na podniesienie nie tylko przysłowiowej kurtyny. Jej uniesienie jest ważne zarówno dla artystów jak i publiczności – spotyka z sobą granice świata scenicznego z realnym. Gest jej poruszenia otwiera drzwi, jest jak oddech, w którym miesza się powietrze historii z tym, co pulsuje w naszych żyłach dzisiaj. Łączy to, co jest oczekiwaniem i spełnieniem. Co jest czasem budowania relacji. Ufając środkom ekspresji językowej w nazwie przeglądu – emocje i narracja każdego spektaklu ujawniły istnienie „teatru na czasie”…

Dominik Górny

CZAS NA TEATR to poza spektaklami również inne atrakcje. 9 września w Teatrze Muzycznym w Poznaniu Instytuty: Kulturoznawstwa i Filologii Polskiej UAM oraz Slawistyki PAN zorganizowały konferencję naukową „Musical i historia”, która pozwoliła ukazać paletę chwytów i motywacji stojących za ożywianiem przez musicale postaci i wydarzeń z historii. W gronie zapowiedzianych prelegentów byli: Joanna Roszak, Przemysław Kieliszewski, Wojciech Bernatowicz, Wojciech Kościelniak, Marcin Zawada, Mirosław Różalski, Marek Golonka, Daniel Wyszogrodzki oraz Joanna Maleszyńska.

Dodatkowo, 11 września w ramach kina plenerowego przy siedzibie Teatru Muzycznego w Poznaniu, odbył się pokaz filmowy spektaklu „Białoruś Obrażona” Teatru Miejskiego w Gliwicach. Dzieło reżysera Jerzego Jana Połońskiego przypomniało dramatyczną kronikę, subiektywną, pisaną gorączkowo, emocjonalną. Widzowie zostali postawieni w obliczu władzy autorytarnej, przed jej fałszywym obliczem niby-demokracji.

Po każdym spektaklu oraz pokazie filmowym odbyły się spotkania z aktorami i twórcami prowadzone przez recenzenta i krytyka teatralnego Tomasza Domagałę. (mat. prasowe)
Fot. Materiały prasowe