Dworzec ważny historycznie
Budynek starego Dworca Głównego PKP stanowi ważny obiekt w historii miasta Poznania oraz istotny element tradycji poznańskiego kolejnictwa. Posiada więc wartość historyczną, a ze względu na doskonałe „wyspowe” usytuowanie, układ peronów i przejść podziemnych ma również walory funkcjonalne.
Od początku dyskusji o starym dworcu PKP Joanna Bielawska-Pałczyńska Miejska Konserwator Zabytków zwracała uwagę na konieczność przywrócenia przedwojennej fasady dworca z arkadowym portykiem, jako elewacji o najciekawszej artystycznie formie, która najpełniej oddawała charakter obiektu i mówiła o jego pierwotnej funkcji.
Joanna Bielawska-Pałczyńska przypomina, że budynek starego Dworca Głównego PKP wraz z otoczeniem stanowi element zespołu urbanistyczno-architektonicznego najstarszych dzielnic miasta Poznania wpisanego do rejestru zabytków pod nr A 239 decyzją z dnia 6 października 1982r. i w związku z tym wszelkie prace na tym obszarze wymagają uzyskania pozwolenia konserwatorskiego.
Ze względu na rangę miejsca oraz istotny kontekst historyczny najlepszym rozwiązaniem byłoby przeprowadzenie konkursu na kompleksowe zagospodarowanie tej przestrzeni, który da gwarancję znalezienia właściwych rozwiązań urbanistycznych, architektonicznych, a także komunikacyjnych.
We wnętrzu budynku konieczne jest zachowanie i wyeksponowanie monumentalnego polichromowanego reliefu z 1962 roku, autorstwa znanego poznańskiego twórcy Edmunda Łubowskiego. Dopuszczalny jest jego demontaż i ponowne zastosowanie w ramach inwestycji, zgodnie z wytycznymi i pod nadzorem konserwatorskim. Ściana z reliefem powinna być właściwie wyeksponowana i nieprzesłaniana obiektami wyposażenia.