Wizytówką Enter Enea Festival są projekty interdyscyplinarne oraz prawykonania i premiery kompozycji, które tworzą i umacniają nowe sposoby interpretacji rozmaitych gatunków muzycznych. Z ich spotkania rodzi się jakość kultury odnajdującej nowe brzmienie. Tak też się stało 5 czerwca nad Jeziorem Strzeszyńskim. Skąpaliśmy się w dźwiękach, których echo zagrało na najczulszym instrumencie – naszej wyobraźni. Publiczność i artystów powitał Jacek Jaśkowiak, prezydent miasta Poznania.

Jednym z kluczowych wydarzeń 13. edycji naszego festiwalu była premiera materiału z płyty „Composites”. To był wielki finał również ze względu na „wielki” skład muzyków. Zagrał Leszek Możdżer wraz z Orkiestrą Instrumentów Dawnych Warszawskiej Opery Kameralnej (MACV). Jak czytamy w oficjalnej zapowiedzi – „Album Composites to sześć utworów, z których cztery (zatytułowane Compositum I,II,III,IV) nie są kompozycjami, a kompozytami, będącymi mistrzowskim połączeniem kompozycji i improwizacji. Partie fortepianu zostały przez Leszka Możdżera zaimprowizowane, a do tych improwizacji Artysta dopisał partyturę dla  Orkiestry”. Zapewniam, że tak to właśnie usłyszeliśmy podczas premierowego wykonania live. Co ciekawe, dzieło odnalazło swoją duszę w fortepianie Fazioli w obniżonym do 432 Hz stroju. Dojścia do takiego naprężenia strun zajęło Możdżerowi blisko dwa lata. Był to zabieg uzasadniony nie tylko ambicjonalnie ale i technicznie. Pozwoliło to na prowadzenie empirycznego wręcz dialogu pomiędzy fortepianem a niższym strojem Orkiestry Instrumentów Dawnych Warszawskiej Opery Kameralnej. Dodajmy, że przedpremierowo można było nabyć płytę w wersji standardowej oraz box limitowany do 500 egzemplarzy. Zachęta do tego było m.in. to, że w trakcie koncertu Możdżer zagrał cztery z sześciu kompozycji tworzących obraz dźwięków na albumie. Parafrazując jego słowa – „gdybym miał teraz dla Państwa wykonać jeszcze te dwa utwory, to wcześniej musiałbym ćwiczyć przynajmniej dwa miesiące – tak są one pomyślane… A czy wypada Możdżerowi ćwiczyć Możdżera?”…