Ten przegląd teatralny wkrótce stanie się festiwalem – oznajmiały brawa, kunszt artystyczny i różnorodność prezentowanych form scenicznych. Chodzi o Przegląd Teatrów Muzycznych „Czas na Teatr”, który trwał od 9 do 12 września w Poznaniu. Była to jego pierwsza edycja. Tworzyły ją cztery spektakle: „Cesarz”, „Thrill me. Historia Leopolda i Loeba”, „Mury Jerycha” oraz „Irena”. Trzy pierwsze odbyły się w Auli Artis Collegium Da Vinci w Poznaniu. „Irenę” podziwialiśmy na scenie jej rodzimego Teatru Muzycznego w Poznaniu, który objął swoją kuratelą cały przegląd. Patronat sprawował „Nasz Głos Poznański”.

Pomysłodawcą wydarzenia był Jacek Jaśkowiak, Prezydent Miasta Poznania. Jak podkreślił Przemysław Kieliszewski, dyrektor poznańskiego Teatru Muzycznego – pomysłowi przyświecała idea, aby spotkać kulturowe doświadczenia polskie, niemieckie oraz ukraińskie. Nie wiedzieliśmy, że będzie wojna…

Oklaskiwaliśmy artystów z najlepszych scen teatrów muzycznych w kraju. „Najlepszych”, bo – parafrazując tytuł przeglądu – pokazujących dobry czas dla teatru – oddający społeczne nastroje, nawiązujący do istotnych tematów zakorzenionych w życiu obywatelskim i w ogóle w kulturze, również poza scenicznej. Czas interpretujący postawy twórcze i ogólnoludzkie przez pryzmat archetypów. Czas, który wychodzi a może nawet i wybiega poza schemat, który przeciwstawia się definicji ostateczności, która może lub powinna pamiętać o roli chwili w pojedynczym geście na scenie i w życiu. W naszym geście, który mija lub zatrzymuje się w czasie. W tym odniesieniu „Czas na Teatr” przyczynił się do przełamania stereotypów, oscylującyh wokół przekonania, że teatr muzyczny nie jest  pełnowartościowym gatunkiem teatralnym, że jest gorszy niż teatr dramatyczny. Wcale tak nie jest. Nie można jednak trywializować i banalizować form przekazu i ich treści. Śmiech nie musi być pusty. Nie musi dotyczyć samych ust, ale wnętrza, które jako pierwsze się śmieje w emocjach i pragnieniach.