Lech Poznań przed sezonem nie deklarował walki o miano najlepszego piłkarskiego zespołu w kraju. Swój cel – udział w europejskich pucharach – zrealizował. Wicemistrzostwo to całkiem przyzwoity wynik, biorąc pod uwagę rozmaite przeciwności losu, jakie poznaniakom towarzyszyły w ciągu sezonu. Choć mistrzostwa Kolejorz nie planował, to należy przyznać, że miał ku niemu szanse. Oto 4 powody, dla których lechici jednak nie zdobyli tytułu.

1. Przeciętna jesień

Nierówną rundę jesienną lechici uratowali wiosną. Dla porównania, w pierwszej fazie rozgrywek zebrali 20 punktów, zaś w następnej aż 32 (najwięcej wśród wszystkich innych zespołów), do tego kapitalna runda finalna. Od rozpoczęcia nowego roku poznaniacy spisywali się znakomicie!

Tylko ta paskudna jesień, po której Kolejorz musiał nadrabiać straty, skomplikowała pościg za czołówką. Najgorszą passę niebiesko-biali złapali na początku września ubiegłego roku, kiedy w ciągu trzech spotkań zdobyli zaledwie jeden punkt. Zresztą, ich gra pozostawiała wiele do życzenia. Wówczas Lech w tabeli spadł na 9. miejsce. Grał jak ligowy średniak, a jego pozycja tylko to unaoczniała.

Jesienią lechici bazowali na indywidualnościach, dlatego trudniej im było konstruować sytuacje bramkowe. Na wiosnę to się zmieniło. Gole częściej padały po akcjach, wielokroć wzbudzając podziw. W grze obronnej też nie wszystko funkcjonowało tak, jak powinno. Szczególnie zawodziły nowe nabytki: Djordje Crnomarković oraz Mickey van der Hart. Koniec końców, obaj odzyskali twarz. Swoją pozycję muszą jednak nieustannie udowadniać. O miejsce w składzie w nowym sezonie bowiem będą rywalizować ze solidnymi konkurentami.