– 28 czerwca 1956 roku poznaniacy jako pierwsi spośród wszystkich Polaków upomnieli się w masowym proteście „O Boga, za wolność, prawo i chleb” – mówił Mariusz Wiśniewski. – Zmęczeni prześladowaniami, niesprawiedliwym traktowaniem, wyczerpującą i fatalnie wynagradzaną pracą, już we wczesnych godzinach porannych wyszli na ulice z największego zakładu pracy. Wyszli spod tej bramy – symbolu Poznańskiego Czerwca. Stukotem okuloków obudzili cały Poznań do strajku, demonstracji i protestu, jakiego nie widziano dotąd w Polsce Ludowej. Ten odgłos robotniczych butów od 66 lat odbija się echem po poznańskich ulicach, każdego roku pod koniec czerwca przybierając na sile. Dziękuję Państwu, że przybyliście dzisiaj w to miejsce. Dziękuję kombatantom czerwcowym za ich niezwykłe czyny, świadectwo i niezawodną obecność. Tutaj jest miejsce nierozerwalnie związane z naszą poznańską tożsamością. To nasz azymut.

List Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Andrzeja Dudy, przeczytał Andrzej Dera, sekretarz stanu, a list Mateusza Morawieckiego, Prezesa Rady Ministrów – Szymon Szynkowski vel Sęk, sekretarz stanu.

W czerwcu 1956 roku mieszkańcy Poznania jako pierwsi w ówczesnej rzeczywistości Polski Ludowej, wystąpili przeciw komunistycznej władzy. Uliczny protest robotników przerodził się w wielotysięczną manifestację. Do pacyfikacji buntu posłużono się wojskiem – w starciach zginęło co najmniej 58 osób, kilkaset zostało rannych. AW

Zobacz także:

Obchody Czerwca’56 w Poznaniu (ZDJĘCIA)

Fot. Hieronim Dymalski