List Andrzeja Dudy, Prezydenta RP, odczytał sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta, Andrzej Dera, a list Elżbiety Witek, Marszałek Sejmu RP – Szymon Szynkowski vel Sęk, sekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W imieniu Marszałka Senatu RP wystąpił Marcin Bosacki, który odczytał przyjętą przez Senat 16 czerwca uchwałę w sprawie uczczenia 65. rocznicy Poznańskiego Czerwca ʼ56.

– 28 czerwca 1956 roku o 6.30 rano dźwięk syren fabrycznych zakładów Hipolita Cegielskiego, zwanych wówczas zakładami im. Józefa Stalina, dał sygnał do największego od 1944 roku wystąpienia przeciw władzy komunistycznej w Polsce – przypomniał Marcin Bosacki. – Do maszerujących ku centrum miasta robotników fabryki Cegielskiego dołączyły dziesiątki tysięcy poznaniaków, w tym pracownicy innych przedsiębiorstw i instytucji, studenci i uczniowie. Protest, wywołany głównie przez pogarszające się warunki życia i pracy, a szczególnie przez dyskryminację ekonomiczną Wielkopolski w okresie stalinizmu, szybko przekształcił się w wystąpienie polityczne. Do haseł „My chcemy chleba dla naszych dzieci” i „Precz z normami” doszły „Chcemy wolności”, „Precz z cenzurą”, „Precz z komunistami”.

Następnie w imieniu uczestników wolnościowego zrywu głos zabrał Andrzej Sporny, przewodniczący Związku Powstańców Poznańskiego Czerwca 1956 „Niepokonani”.

– To tu, w Poznaniu 65 lat temu, ze względu na pogarszające się warunki życia, pracy, płacy oraz przez panujący represyjny ustrój postanowiono po raz pierwszy po wojnie tak masowo i dobitnie wyrazić swoje rozgoryczenie – mówił. – Centralnym miejscem, gdzie zgromadzili się wszyscy robotnicy, mieszkańcy Poznania, młodzież i również ja – był plac, na którym obecnie się znajdujemy i przyległe do niego ulice. Wielotysięczny tłum domagał się godnego życia.