Wypad całą rodziną do lasu na grzyby może być bardzo miłą formą wypoczynku, aktywności fizycznej, lecz przy małej znajomości gatunków grzybów może skończyć się bólem brzucha lub nawet śmiercią. Pamiętajmy o tym planując weekendowy wyjazd do lasu.

Warto zapamiętać, iż tylko dobra znajomość grzybów uczyni z grzybobrania przyjemność, a nie będzie początkiem tragedii. Na taki wyjazd należy zatem zabrać ze sobą „Atlas grzybów” i uważnie przyglądać się każdemu wkładanemu grzybowi do koszyka. Ważne jest, aby grzyby wykręcać a nie wycinać!

Polska to miejsce, gdzie rośnie wiele gatunków grzybów o różnych właściwościach toksycznych, niebezpiecznych dla zdrowia i życia człowieka. Grzyby dzielimy na trzy grupy: jadalne, niejadalne i trujące (wśród nich śmiertelnie trujące).

Najsmaczniejsze i najbardziej poszukiwane przez grzybiarzy są grzyby jadalne, które na spodniej części kapeluszy mają warstwę ułożonych obok siebie rurek przypominających gąbkę. Wśród tych grzybów nie ma grzybów śmiertelnie trujących. Są tylko grzyby gorzkie powodujące zaburzenia pokarmowe np. goryczak żółciowy (szatan).

Zbieranie grzybów z blaszkami na spodzie kapeluszy wymaga większej wiedzy i ostrożności, ponieważ są wśród nich grzyby trujące i śmiertelnie trujące.
Większość szczególnie niebezpiecznych, śmiertelnie trujących grzybów ma blaszki o białym zabarwieniu, nie zmieniającym się w okresie wegetacji. Należą do nich wszystkie muchomory, a wśród nich muchomor sromotnikowy.

Do śmiertelnie trujących grzybów, które powodują uszkodzenia narządów miąższowych wewnętrznych należą: muchomor sromotnikowy,  muchomor wiosenny,  muchomor jadowity, piestrzenica kasztanowata, zasłonak rudy.

Niebezpieczeństwo ich spożycia wynika z tego, iż objawy poważnego już zatrucia organizmu występują po długim okresie od zjedzenia (od 6 do kilkudziesięciu godzin).

Oto kilka zasad prawidłowego zbierania grzybów:

• Na grzybobranie najlepiej wybierać się wczesnym rankiem.

• Grzyby należy zbierać do przewiewnych koszy lub łubianek, nie do worków plastikowych czy reklamówek, ponieważ grzyby łatwo się w nich łamią, kruszą i zaparzają, a wtedy nawet w jadalnych grzybach mogą się wytworzyć substancje szkodliwe dla zdrowia.

• Nie należy zbierać grzybów zbyt młodych i niedojrzałych, ponieważ takie okazy mogą jeszcze nie mieć wykształconych wszystkich cech charakterystycznych do ich jednoznacznej identyfikacji.

• Nie zbierać grzybów zbyt starych, zaczerwionych, tj. zarobaczonych, nadjedzonych przez ślimaki, nasączonych wodą czy zapleśniałych, ponieważ mogą być niebezpieczne dla zdrowia a pozostawione w lesie rozsieją zarodniki.

• Zbierać należy tylko grzyby zdrowe i te, które osiągnęły właściwą wielkość!

• Grzyby wykręcamy z podłoża tak, żeby nie uszkodzić grzybni i po sprawdzeniu oczyszczamy a następnie przycinamy trzony (układamy w koszyku trzonami w dół). Zbierać należy tylko te grzyby, co do których nie mamy najmniejszych wątpliwości, że są jadalne.

• Zbierając grzyby nie należy rozkopywać ściółki, gdyż niszczy się grzybnię.

• Nie wolno niszczyć grzybów niejadalnych i trujących, ponieważ są pokarmem dla zwierząt leśnych oraz symbiontami drzew i krzewów.

• Należy oszczędzać grzyby rzadkie i ginące, nawet jeśli są jadalne!

• Małym dzieciom, osobom starszym i chorym lepiej nie podawać potraw z grzybów.

• Przygotowane potrawy z grzybów nie należy przechowywać (nawet w lodówce) dłużej niż jeden dzień.

W razie wątpliwości, czy dany grzyb jest jadalny, bezpieczniej jest zostawić go w lesie!

Jeżeli nie mamy pewności, że zebrane grzyby są jadalne, warto skorzystać z porad grzyboznawców udzielanych w np. Wojewódzkiej Stacji Sanitarno–Epidemiologicznej w Poznaniu, ul. K. Libelta 36.

Więcej informacji można uzyskać także na stronie internetowej: http://wsse-poznan.pl/?p=393

PAMIĘTAJ!
• Wszystkie zatrucia grzybami objawiają się bólami głowy, brzucha, nudnościami, wymiotami i biegunką.

• Nie zwlekaj, zgłoś się natychmiast do lekarza. Nie stosuj żadnych zabiegów, gdyż to opóźnia Twój kontakt z lekarzem i może być przyczyną pogorszenia się stanu chorobowego.

• Nie lekceważ objawów oraz nie lecz się sam, bowiem tylko lekarz może ustalić właściwe leczenie.