12 kwietnia o godz. 12 w MDK nr 1 w Poznaniu odbędzie się wernisaż wystawy pt. „Picta Animalia” Julii Kaczmarczyk-Piotrowskiej. Ekspozycję można oglądać do 23 kwietnia.
Julia Kaczmarczyk-Piotrowska: – Najprościej jak można: Wzięłam kilka kolorów farby i pędzle. Rozejrzałam się, trochę podglądałam, oddychałam świeżym powietrzem i nic więcej. Tak właśnie powstał ten cykl. Nie było rozważań o kolorze, poszukiwania rytmów ale tylko ruch i odpowiedni kierunek. Raz w prawo a potem w lewo, góra, dół. W ostateczności powstał kolorowy zapis obrazu. Na końcu zdziwienie: Jak to się stało? Zwierzęta namalowane, różne takie: z lasu, wody, powietrza. Są jak kartki z kalendarza. Zobacz na własne oczy.
Przechadzka po malarskich krainach
Pani Julia pisze: „Rozejrzałam się, trochę podglądałam, oddychałam świeżym powietrzem i nic więcej”. Trzy czasowniki z powyższego zdania są czynnościami oczywistymi, dostępnymi wszystkim. Tajemnica sztuki kryje się w tym przypadku w „i nic więcej”.
Pierwsze wrażenia przy obcowaniu z płótnami artystki to poczucie świeżości, swobody i lekkości. Obrazy ujmują nas swoją bezpośredniością i bezpretensjonalną pogodą. Są jak niewymuszony rytm spacerowej wędrówki przez świat przyrody. Wydaje się, że namalowane zostały w mgnieniu oka, bez uporczywych zmagań z kolorem i formą.
Żeby jednak powstały wyobrażenia o takim charakterze, potrzebne jest spełnienie przynajmniej dwóch warunków. Twórczyni bądź twórca muszą mieć zdolność bacznego i niezakłóconego widzenia. Po drugie, muszą mieć umiejętność kreowania obrazu, który nas nie rozprasza zbędnymi lub nieudolnymi fragmentami. Te zdolności niewątpliwie posiada pani Julia Kaczmarczyk-Piotrowska. Za prostotą i przystępnością wizerunków przyrody i zwierząt kryje się konsekwentna architektura obrazu, która składa się z koloru, kompozycji, rytmu i formy. Świat jej obrazów jest spójny, harmonijnie uporządkowany i zorganizowany. Widzimy to wyraźnie w takich obrazach jak „Król Lasu” z 2023 roku, „Słonie” z 2025 roku i „Zimowy” także z roku 2025. Artystyczne DNA i poetyka malarska artystki są w nich pełne siły i wyrazu. Bardzo ciekawe będzie dla widzów także porównanie obrazów z trzema jelonkami („Trzy” z 2014 i 2025 roku). Są do siebie podobne i jednocześnie mają nieco inną gęstość malarską. Nie mamy jednak żadnej wątpliwości, że wyszły spod tej samej ręki.
Julia Kaczmarczyk-Piotrowska podąża własnymi ścieżkami zarówno podczas rzeczywistych spacerów, jak i podczas przypatrywania się światu wokół nas. To artystka, która nie naśladuje innych prądów czy mód artystycznych. Ma pełne zaufanie do swoich wyborów i wypowiedzi na płótnie. Skromne „i nic więcej” okazuje się znaczyć „bardzo wiele”.
Dariusz Głowacki
Julia Kaczmarczyk-Piotrowska ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Piotra Potworowskiego oraz Akademię Sztuk Pięknych na Wydziale Edukacji Artystycznej w Poznaniu. W 2003 roku zdobyła dyplom z wyróżnieniem w zakresie sztuk plastycznych w Pracowni Rzeźby i pedagogiki sztuki. W 2017 roku na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu skoczyła studia w zakresie biologii. Ukończyła studia podyplomowe w zakresie projektowania graficznego w Wyższej Szkole Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa w Poznaniu. Była prezesem Wielopolskiego Związku Artystów Rzeźbiarzy, sędzią głównym na Międzynarodowych Mistrzostwach Polski w speed carvingu w Łojewie, laureatką VIII Salonu Wielkopolskiego, Wielkopolskiego Festiwalu Fotografii im. Ireneusza Zjeżdzałki. W 2010 roku została stypendystką Marszałka Województwa Wielkopolskiego za projekt: „Formy Fraktalne” (ISBN 978-83-7597-156-9) oraz Möbelfabrik w Thale. Nagradzana na Powiatowym Turnieju Rzeźbiarskim w Mosinie. W 2020 roku otrzymała Nagrodę Dyrektora Zespołu Szkół Zawodowych Nr 6 im. Joachima Lelewela w Poznaniu. W 2022 roku została nominowana przez Regionalną Dyrekcję Lasów Państwowych w Poznaniu do Nagrody Dyrektora Ośrodka Kultury Leśnej w Gołuchowie. Wielokrotnie była członkiem jury konkurów organizowanym przez PFRON. Brała udział w międzynarodowych sympozjach rzeźbiarskich w Puszczy Zielonka. Organizowała Festiwal Bliżej Natury oraz wystawy w Ogrodzie Botanicznym im. Adama Mickiewicza i była kuratorem pleneru oraz wystaw na Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu. Wiele lat współpracowała z gminą Komorniki. Depozyty jej prac można zobaczyć w Niepublicznej Szkole Podstawowej Otwarte Drzwi – Premium, Uniwersytecie Przyrodniczym i Fundacji Rozwoju Miasta Poznania w Poznaniu. Prace znajdują się w Ośrodkach Edukacyjnych Lasów Państwowych w Roztoce Ryterskiej, Jeziorach Wysokich, Pniewach, Marszewie. Jest Członkiem Wielkopolskiego Związku Artystów Plastyków i Ekologicznego Stowarzyszenia Środowisk Twórczych EKOART. Prowadzi projekty w Ośrodku Edukacji Leśnej w Czeszewie w Nadleśnictwie Jarocin. W 2024 roku prezentowała swoje prace na Mistrzostwach Polski Federacji Japońskiego Karate.
